تحقیقات نشان می‌دهد میدان های مغناطیسی تشكیل استخوانها و همچنین جوش خوردن استخوانها را در شكستگی ها حتی زمانی كه در داخل گچ بوده يا تحت عمل جراحی قرار گرفته ویا با آلیاژهای ثابت کننده داخلی مانند پلاتین ثابت شده اند را می‌تواند تسريع كند. اين تاثیر ناشي از بهبود گردش خون و تحريك غشاء سیتوپالسمیك است .
پوكی استخوان: در پوکی استخوان يا به عبارت دیگر كاهش تراكم استخوان كه شدت های كم و زياد دارد سختي استخوان كاهش يافته و شكنندگي آن افزايش مي يابد. تحقیقات نشان داده است كاربرد مگنت حتی براي دو هفته افزايش تراكم استخوانی را در بانوانی موجب شده است كه به علت بی تحركی كاهش جذب كلسیم داشتند. همچنین در اين افراد كاهش قابل توجه دردهای التهابی_مفصلی گزارش شده است.
كاهش اسپاسم: مگنت تراپی افزايش گردش خون که در پی آن بهبود تغذیه بافت و ترمیم بهتر و پاک سازی ناحیه از مواد زائد آسیب رسان ناشی از فعالیت سلولي را سبب میشود. وقتی عضله در معرض میدان های مغناطیسی قرار می‌گیرد فعالیت لاكتات دهیدروژناز و انتشار يون كلسیم از سلول افزايش می‌يابد. اثرات كاهش اسپاسم امواج مگنت با آزمايشات خاصی به نام پلی الكترومیوگرافی به اثبات رسیده است. در پژوهشی كه بر روی عضلات ناحیه كمر انجام شده حتي بعد از يك جلسه استفاده از مگنت فعالیت غیر طبیعی عضله سرينی كاهش يافته است. اين اثر ناشي از انتشار يون كلسیم و كاهش تون عضلات جدار عروق و دريچه های مويرگ های عضلانی است كه آن را به فعال سازی سیستم پاراسمپاتیك نسبت می‌دهند. در اين حالت سلولهای بافت مورد درمان، اکسیژن بیشتری ازخون برداشت می‌نماید که این افزایش جریان خون سبب کاهش اسپاسم و گرفتگی ماهیچه و به حالت طبیعی رسیدن سفتی یا تونسیته عضله و ترمیم سریعتر آسیب خواهد شد .
موارد منع استفاده از مگنت:
- زنان باردار
- افرادی دارای پروتزهای فلزی با خاصیت مغناطیسی
- افراد با سابقه ناراحتی های قلبی عروقی، تشنج، نارسایی کلیه و فشار خون بالا
- بانوان در دوران قاعدگی
- افراد دارای ضربان ساز و دریچۀ مصنوعی قلب
- افراد دارای سابقه ی حساسیت به میدان مغناطیسی
- افراد دارای زخم های خونریزی دهنده
- افراد زیر 6 سال و یا دارای دمانس
- افراد مبتلا به هموفیلی و سل
بدن انسان از تعداد زیادی سلول تشکیل شده و عناصر داخل سلول دارای بار الکتریکی و مغناطیسی است. در مگنت تراپی از میدان‌های مغناطیسی ضعیف تولید شده توسط آهنرباهای دائمی به منظور تسکین درد و تسریع در روند بهبودی بدن استفاده میشود. میدان مغناطیسی به تمام سلول ها و در هر عمقی از بدن به طور همزمان نفوذ میکند. بنابراین با این روش امکان درمان موثر آسیبهای عمقی که با روشهای دیگر به طور مستقیم امکان پذیر نیست میسر میشود.
تاثیرات مگنت روی بدن انسان :
- تاثیر مستقیم روی بسیاری از سیستم های آنزیمی
- مداخله در مراحل انتقال درد با استفاده از آزادسازی آندورفین ها و مواد مشابه دیگر با تقویت عملکرد ضد درد
- به حالت نرمال درآوردن نسبت بین آنتی ژن ها و آنتی بادی ها
- تحریک و افزایش (کمیت و کیفیت) استخوان سازی
- تحریک و افزایش رشد و التیام بافت ها
- تحریک و افزایش خون رسانی و اکسیژن رسانی به بافت ها
- تسریع در تشکیل کال استخوانی
- پیشگیری از جوش نخوردن و یا تاخیر در جوش خوردن استخوان و نیز استخوان سازی بی رویه
- جهت یابی بیشتر و بهتر کلاژن ها و فیبرها
- تسریع در روند بهبود بعد از اعمال جراحی با تاثیر بر روی بافت های نرم و کاهش التهاب
- افزایش تاثیر دارو
موارد کاربرد مگنت تراپی:
- درمان پوکی استخوان
- بیماریهای مفصلی: آرتروز، آسیب منیسک
- صدمات ورزشــی: پیچ خوردگیهای مفاصل، کشیدگی رباط و عضلات، پارگی عضلات و بافت نرم
- شکستگی ها: تسریع در روند بهبود شکستگیها
- دردهای عضلانی–اسکلتی: کمردرد، زانو درد و ...
- افزایش گردش خون مناطق آسیب دیده
از مگنت تراپي عمدتا در درمان و یا کنترل درد هاي مفصلي، عضلاني، افسردگی و موارد مشابه استفاده مي‌شود. بر اساس يافته‌هاي جديد مگنت تراپی می‌تواند سبب افزايش اندورفین، شل شدن عضلات، كاهش تورم و التهاب و افزایش خون رسانی شود.
تسريع در جوش خوردن استخوان : در طول زندگي سلولهاي استخواني دائما در حال تخريب و بازسازي هستند یعنی بدن دائم در حال نوسازی خود است. البته این پدیده نوسازی در کل سلولهای بدن اتفاق می‌افتد. سلولهای کهنه و آسیب دیده برداشته شده و سلولهای جدید جایگزین میشود. دردوران كودكي و نوجواني سرعت تشكیل بافتهاي استخواني بیشتر از تخريب و جذب آن است اما از 30 سالگي به بعد میزان تخريب بافت هاي استخواني بر تشكیل آن پیشي مي گیرد. تحقیقات نشان مي‌دهد از 30 سالگي به بعد سالانه 1% از تراكم استخوانها ي بدن كاسته میشود كه اين مقدار در بانوان و در دوران يائسگي به 3-2 % افزايش مي يابد. علاوه بر سن عواملي مانند سطح استروژن، ژنتیك، عادات تغذيه و تحمل وزن توسط استخوانها، داروها، هورمونها و برخی بیماریها بر تراكم استخوان تاثیر می‌گذارند. اعمال بار روی استخوان و انقباضات عضلانی و تغذیه مناسب از مهمترین عوامل مهم تحريك استخوان سازی محسوب می‌شوند و کم تحرکی بویژه در سنین بالا و بي حركتی عضو به دلیل جراحی و گچ گرفتگی فعالیت سلولهای از بین برنده استخوان را افزايش می‌دهند .